Kadim Hareketlerle Köyde Beden Hafızası Uyanıyor

Gözden kaçırmayın

Finike, Aileler İçin Portakal Kokulu Bir Tatil Cenneti Sunuyor

Doğayla İç İçe Köy Yaşamında, Geleneksel Dans ve Hareketlerle Unutulan Hafıza Canlanıyor

Modern yaşamın getirdiği bireysel kopuş ve bedensel yabancılaşmaya karşı, köy yaşamı ve doğal çevre gibi kadim bağlamlarda, geleneksel danslar ve ritüelistik hareketler aracılığıyla bastırılmış beden hafızasının yeniden canlandırılması hedefleniyor. Bu yaklaşım, bireyleri kökleriyle buluşturan kolektif bir bedensel deneyim yaratmayı amaçlıyor.

Somatik Hafıza ve Kültürel Köklerin Kesişimi

Araştırmalar, zihnin unuttuğu travmatik, duygusal ve deneyimsel her şeyin bedende depolandığını gösteriyor. "Somatik hafıza" olarak adlandırılan bu durum, Peter Levine'in somatik deneyimleme yaklaşımına göre, travma anında tamamlanamayan tepkilerin bedende enerji olarak sıkışması sonucu ortaya çıkıyor. Köy ortamında uygulanan kadim hareketler ise bu sıkışmış enerjiyi güvenli ve ritmik bir şekilde serbest bırakabilecek doğal araçlar olarak öne çıkıyor. Aynı zamanda, Anadolu halk dansları gibi geleneksel pratikler, tarihsel belleği, toplumsal yapıyı ve inanç sistemlerini bedensel olarak aktaran ritüeller olarak kabul ediliyor. Bu hareketler, bireysel ifadenin ötesinde, kolektif bir hafızanın ve kimliğin bedendeki tezahürü olarak değerlendiriliyor.

Köy Mekanının İyileştirici Potansiyeli

Bu pratikler için "köy" mekanı kritik bir öneme sahip. Köy, betonarme yapıların aksine, toprak, su, hava ve mevsim döngüleriyle doğrudan temas halinde olan doğal ve organik bir bağlam sunuyor. Bu ortam, bedenin doğal ritimlerle yeniden senkronize olması için ideal bir zemin oluşturuyor. Ayrıca, köy yaşamının dayanışma (imece) ve yüz yüze ilişkiler üzerine kurulu olması, geleneksel danslar ve kutlamaların bu kolektif ruhu somutlaştırdığı anlar olarak öne çıkmasını sağlıyor. Birey, bu ortamda kendi beden hafızasını, topluluğun kültürel hafızasıyla birleştirme fırsatı buluyor.

Pratik Uygulamalar ve Atölyeler

"Köyde Arkaik Ritim" fikri, bir dizi somut uygulamaya dönüştürülebiliyor. Köy ortamında, doğayla iç içe yapılacak travma bilgili hareket ve yoga atölyeleri, sinir sistemini regüle ederek bedende biriken travmatik yükün salınmasına yardımcı oluyor. Horon, halay, zeybek gibi geleneksel halk oyunlarının ve dansların, köy meydanlarında yerel ustalarla öğrenilmesi, hem fiziksel aktivite sağlıyor hem de aidiyet duygusu ve kültürel köklerle bağ kurulmasını kolaylaştırıyor. Eller, ayaklar ve bedenin diğer kısımları kullanılarak yapılan beden perküsyonu ve ritim atölyeleri de koordinasyonu geliştirirken, bireyin kendi iç ritmini keşfetmesine olanak tanıyor.

Bu yaklaşım, psikolojik iyileşmeyi sadece bireysel bir süreç olarak değil, aynı zamanda kültürel ve topluluk temelli bir pratik olarak ele alıyor. Temel amaç, bireyin kendi bedeninin sessiz tanıklığını dinlemeyi öğrenmesi ve bu yolla hem kişisel travmalarından hem de kültürel hafızasının derinliklerinden beslenerek bütünlüklü bir iyilik haline kavuşması olarak belirleniyor.